Nietsvermoedend loop ik naar buiten net als de weken hiervoor. Ik heb mij voorgenomen om wat vaker en met regelmaat te bewegen en voor nu even lekker te gaan wandelen in de stad om te gaan window shoppen. Ik wil wat inspiratie opdoen voor de kleding van de aankomende zomer. Even mijn gedachten op nul, lekker chill en relaxed. Het valt me al op dat het wat drukker is dan normaal. Ik was de afgelopen tijd gewend dat er weinig tot niets te doen was. Ik kon rustig lopen en je kon een speld horen vallen in de stad.
intense waarnemingen
Naarmate ik dichter bij de winkels kom zie ik steeds meer mensen om mij heen. Waar komen al deze mensen toch vandaan? Ik schrik en ik krijg het ineens ontzettend warm. Het liefst wil ik mijn jas nu uitdoen, maar dat is voor nu even niet verstandig. Schreeuwende kinderen die voor mijn neus de pas afsnijden. Een ober die buiten loopt en een bestelling opneemt van twee heren. Hij pakt de glazen van tafel en ik hoor de glazen tegen elkaar aan tikken. Vriendinnen die tegen elkaar aan kletsen zijn en in een lollige bui zijn. De geur van de frietzaak komt mijn neus binnen en de geur van de frietjes blijft in mijn neus hangen. Ik zie alleen maar mensen, het krioelt ervan. Ik raak helemaal verward door alle prikkels. De mensen, geluiden, geuren… Ik raak helemaal in mezelf gekeerd. Ik neem niets meer waar van wat er nu exact buiten mij gebeurt.
naar binnen gekeerd
Ineens krijg ik een oja moment. Het is druk omdat de corona maatregelen versoepeld zijn. Terrassen en winkels mogen weer open zijn. Een sensatie van tintelingen gaan door mijn lijf heen. Mijn jas hangt scheef en plakt in mijn nek. Ik voel de rand van mijn sok kriebelen. De warmte over mijn hele lichaam en de wangen branden en ik voel ze gloeien. Het liefst wil ik nu mijn vingers in mijn oren stoppen en wegrennen. Ik besluit om te herpakken en mijn wandeling voor nu in de stad af te breken en snel een andere route te pakken. Ik zoek een rustige plek om te zitten en bij te komen.
de prikkels van vroeger
Dat is lang geleden… Ik krijg een flashback en een besef. Zo ging dat vroeg ook. Ik ben enorm overprikkeld door alles wat er om mij heen gebeurt. Een verjaardag, een festival, een drukke supermarkt. Ik herinner mij een verjaardag van een vriendin. Ik zit op een stoel midden in de woonkamer en ik ben in gesprek met mijn buurvrouw. Op de achtergrond hoor ik de waterkoker. Aan de overkant het gelach van een aantal meiden. Ik zie mijn andere buurvrouw naast mij zitten met een lach op haar gezicht, maar ik voel dat ze ontzettend verdrietig is. Mijn andere buurvrouw die maar door gaat met ratelen maar ik versta haar niet. De muziek staat net te hard. Allemaal prikkels die ik niet kan verwerken en het is allemaal zo overweldigend. Ik ga naar huis en ik ben moe en gesloopt na zo’n verjaardag. Ik heb tijd nodig om op te laden.
HSP prikkels en hoe ga je ermee om?
Een kenmerk van een HSP is dat prikkels net iets anders binnen komen dan bij andere mensen. Je verwerkt ze gewoon anders. De geluiden lijken harder binnen te komen. Je bent je bewust van verschillende geluiden in de ruimte. Je ziet kleine details en voelt hoe andere personen zich voelen en hoe de sfeer is. Als je geen idee hebt wat er met je aan de hand is, dan is het super overweldigend en vermoeiend. De prikkels zuigen je leeg.
Voorheen wist ik niet wat ik moest doen en wat mij overkwam. Nu in de stad werd ik overvallen door de verschillende prikkels maar door mijn wandeling af te breken en op zoek te gaan naar een rustige plek ben ik weer tot rust gekomen. Jezelf dus uit de prikkelomgeving halen geeft heel veel opluchting en rust. De gedachten kwamen weer tot rust, de warmte trok uit mijn lijf en ik laad ook weer op. Yes, I did it en ik heb de prikkels weer overwonnen!
Herken jij jezelf ook in mijn verhaal? Wat doe jij als je overprikkeld raakt?
Elvira Akira 